In zomer shape (voorkom bikini-stress en zwembroeken-blues)
Ik sta te zweten in het pashokje samen met de verkoopster met engelengeduld. Het spijt me, deze bikini past je gewoon echt niet. Ik pak een grotere maat voor je. Grotere wát? Ammehoela! Ik zweer je dat ze tegenwoordig alleen maar bikini’s maken voor vrouw-meisjes met maatje XXS. En het pashokje is gewoon te warm en te klein; je kunt er amper je kont keren. De moed zakt me in de schoenen. Bikini-stress.
In mijn roaring twenties vond ik het geen enkel probleem om op bikini-jacht te gaan voor de zomervakantie. Lekker aan het strand, gewapend met een mini-bikini volgens de laatste mode waar je U tegen zegt. Echt alles stond me goed. Om het even of het een monokini, tankini, hoog opgesneden broekje, strikslip of haltertop (met of zonder beugels) betrof. Of een bikini met bonte of effen kleuren, franjes (of toch maar niet?), bloemen, strepen of stippen. Mijn bikini zat als gegoten. Lente, zomer, herfst, winter … het hele jaar door was ik in zomer shape.
Ben je geslaagd? vraagt Mijn Lief als ik thuis kom. Ik antwoord ontkennend en opper voorzichtig het idee van een badpak. Maar hij heeft me door. Nee, zegt hij resoluut, geen badpak. Dan lijk je helemáál een ingesnoerde worst. En bedankt! denk ik bij mezelf. Alsof jij er zo leuk uitziet. Jóuw gereedschap hangt al jarenlang onder een afdak. Dat hij lijdt aan een hardnekkige en chronische vorm van zwembroeken-blues lijkt hem totaal niet te deren. Een ander recent voorval schiet door mijn hoofd. Mijn Lief, een goede vriend en ik zijn op stap. Na de nodige alcoholische versnaperingen ronden we de nacht af in een lokale shoarmatent. Tot mijn afgrijzen wordt mijn lijf onderwerp van een geanimeerd gesprek tussen beide heren. Ja, die dikke borsten zijn prachtig. Wel jammer dat de rest van mijn lijf navenant dik is. Ineens vind ik Mijn Lief niet meer zo lief.
Dat méén je niet! zegt mijn vriendin. We zitten samen op de bank. Je ziet er geweldig uit! Hoe krijg je dat voor elkaar? Enthousiast vertel ik haar over mijn ervaringen met Biostimulatie, elektrische spierstimulatie en Ultrasound. Ik som de feiten voor haar op. In korte tijd en zonder al te veel inspanning ben ik 12,5 kilo lichter (ik weeg nu minder dan voor de zwangerschappen van onze vier kinderen). Ik voel me mooi en sexy (vrouwelijke vorm, dito buik zonder slaphangende huid). En ik heb meer energie (héél fijn!). Oké, natuurlijk let ik ook beter op mijn voeding, heb ik mijn drinkgewoonte enigszins aangepast en beweeg ik meer. Maar het resultaat mag er zijn: ik zit weer lekker in mijn vel en ben het hele jaar door in zomer shape.
Dat wil ik ook! zegt mijn vriendin. Moet je doen! zeg ik.